Elke druppel word gewaarborg deur die aanleg se ongewone gehaltebeheer-span: varswatermossels wat aan ’n rekenaar gekoppel is. Die konsep is eenvoudig. Allerhande besoedelingstowwe kan ongemerk in drinkwater beland: swaarmetale lek uit industriële afvalterreine, en plaagdoders en kunsmis spoel in ná groot reënbuie.

Omdat toetse vir sekere besoedelingstowwe chemies van aard is, is dit onmoontlik om vir elke moontlike probleem te toets voordat die water na die publiek gestuur word. 

Mossels, egter, is nie kieskeurig nie. As iets verkeerd is, maak hulle toe. 

Hierdie breë sensitiwiteit en voorspelbare reaksie het ingenieurs in staat gestel om hulle in ’n eenvoudige gehaltebeheerstelsel te integreer, wat saam met ander moniteringskemas werk.

Werker-mossels word uit nabygeleë mere en riviere gewerf. Hulle werk in groepe van agt, elk toegerus met ’n magnetiese sensor wat hulle aan ’n rekenaarstelsel koppel, wat registreer of hulle oop of toe is. Wanneer vier of meer mossels toemaak, word die watertoevoer gesluit.

Hierdie onselfsugtige, dienende skulpvisse word in minstens 50 van Pole se waterbehandelingsaanlegte gebruik. (Soortgelyke moniteringstelsels, met Blue Bass-visse is in verskeie Amerikaanse stede in gebruik.) Diegene wat nou saam met die mossels werk, besef die risiko’s wat hulle (onbewustelik) neem. ’n Vergiftigingsvoorval kan hulle immers doodmaak.

Elke werker-mossel dien vir drie maande – daarna raak hulle te gewoond aan hul nuwe omgewing en is nie meer sensitief genoeg om die water behoorlik te monitor nie. Wanneer hulle aftree, word hulle versigtig teruggegooi na waar hulle vandaan kom.

Lees meer cg