Die landboubedryf in Suid-Afrika word in verskillende subklasse verdeel vir registrasie en bydraes onder die Wet op Vergoeding vir Beroepsbeserings en Siektes. Boere wat hul werksmag vir beroepsbeserings registreer, kan groot kostebesparings ontsluit deur hul bedrywighede korrek te klassifiseer onder die Wet op Vergoeding vir Beroepsbeserings en Siektes. 

Stephan Pietersen, stigter van Work Accident Support, verduidelik dat vier verskillende subklasse bestaan wat die bydraetariewe beïnvloed en beklemtoon die noodsaaklikheid daarvan om registrasies gereeld te hersien. Hierdie klassifikasie bepaal die bydraetarief wat elke boer vir werkers se vergoeding betaal.

“Veeboerderye, insluitend skaapskeerders en landbouskoue, betaal byvoorbeeld R2,65 per R100 lone, terwyl grondbewerking en bosbou dieselfde tarief betaal,” verduidelik Pietersen. Gemengde boerderye, wat 'n kombinasie van vee en gewasproduksie behels, het ’n laer bydraetarief van R1,65, wat dikwels voordelig kan wees vir sekere boere.

Pietersen het ook verduidelik dat suiker- en teeboerderye die laagste tarief betaal, slegs 65 sent per R100 lone. Dit kan groot kostebesparings inhou vir boere wat binne hierdie klassifikasie val. “Vir boerderye wat ook pakhuise op hul plase gebruik, is dit belangrik om te onderskei tussen pakhuisaktiwiteite wat net verpakking en berging behels, teenoor dié wat verdere verwerking insluit,” sê Pietersen. Pakhuiswerkers wat slegs verpakking hanteer, het ’n laer tarief van 51 sent per R100 lone, terwyl dié wat verwerking insluit, ongeveer 81 sent betaal.

“Dit is noodsaaklik vir boerderye om jaarliks hul registrasie te hersien, veral as hul bedrywighede uitgebrei het,” het Pietersen benadruk. Hy verduidelik dat sekere boerderye dalk vroeër net met vee geboer het, maar nou ook gewasse begin aanplant het. Hierdie verandering kan moontlike kostebesparings inhou indien die boer sy subklas by die vergoedingsfonds laat aanpas.

Pietersen het verder genoem dat boerderye wat ’n gedeelte van hul plaas as gastehuis of restaurant ontwikkel, hul registrasie ook dienooreenkomstig moet aanpas. “Die koste vir toerismebedrywighede is baie laer as vir landboubedrywighede, en deur die regte klassifikasie te gebruik, kan boere aansienlike besparings bewerkstellig,” verduidelik hy.

Met die aankomende oestyd, waar boere meer seisoenale werkers aanstel, het Pietersen ook die belangrikheid beklemtoon van die tydige aanmelding van beserings. “Dit is noodsaaklik dat werkers vinnig behandeling ontvang en dat boerderye beserings binne sewe dae rapporteer,” het hy bygevoeg.

OFM Agri/Robyn Schutte cg